ΕΝΑ 'ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ' ΔΕΝΤΡΟ
Καθώς κοιτάμε γύρω μας
αντικρύζουμε πολλά αντικείμενα του
φυσικού μας κόσμου όπως ένα δέντρο ένα
αυτοκίνητο , ένα τούβλο ή ένα σπίτι. Όλα
αυτά αποτελούν μαζί και με τον ίδιο τον
άνθρωπο-παρατηρητή , αυτό που ονομάζουμε
φυσικό περιβάλλον.
Απο όλα αυτά όμως ποια
στοιχεία συνθέτουν τη φυσική μας
πραγματικότητα ; Aν μπούμε
σε αυτή τη διαδικασία σίγουρα πρέπει
πρώτα να συμφωνήσουμε στο ποια είναι
τα κριτήρια του πραγματικού . Τι μπορεί
να κάνει ένα τούβλο πραγματικό και τι
ένα κόκκινο δεινόσαυρο μη πραγματικό
; Το πόσο 'πραγματικό' ,μπορεί να είναι
κάτι αναδύεται μέσα απο τη συμφωνία που
μπορεί να κάνουν δυο ή περισσότεροι
άνθρωποι μετά από μια κοινή παρατήρηση.
Αν οι περιγραφές τους είναι συγκλίνουσες
αρκετά και οδηγούν σε κοινή συμφωνία
με βάση τα εμπειρικά τους δεδομένα τότε
αυτό αποκτάει μια 'πραγματική' ταυτότητα.
Αν απλώσουμε το χέρι
να πιάσουμε ένα δέντρο ,το χέρι μας
καθ'ότι στερεό , δεν μπορεί να περάσει
μέσα απο αυτό.Έχουμε λοιπόν ένα δυνατό
αίσθημα ότι το δέντρο είναι πραγματικό
σε σχέση με το σώμα μας αφού το επαληθεύουν
οι αίσθησεις της αφής και της όρασης
μας. Σε αυτή την περίπτωση όμως δεν
μπορεί να είναι το 'ίδιο πραγματικό' σε
σχέση με τη σκέψη μας.
Αν δηλαδή κλείναμε τα
μάτια μας και δεν απλώναμε το χέρι μας
Θα ήταν το ίδιο πραγματικό ή όχι; Τι θα
γινόταν θα γινόταν στην περίπτωση που
ακούγαμε έναν ήχο απο κάποιο πουλί ;
Πόσο πραγματικό θα ήταν αν δεν μπορούσαμε
ούτε να το δούμε ούτε να το αγγίξουμε;
Επίσης πως θα μπορούσαμε να το διακρίνουμε
απο έναν μαγνητοφωνημένο ήχο; Κάτι
παρόμοιο θα συνέβαινε στην περίπτωση
που μυρίζαμε ένα ψημένο τσουρέκι . Μπορεί
να καταλαβαίναμε για τι πρόκειται αλλά
πόσο πραγματικό θα ήταν στην περίπτωση
που δεν θα μπορούσαμε να το δούμε, ή να
το γευστούμε; Θα καταλαβαίναμε αν είχε
καεί στην περίπτωση που δεν μπορούσαμε
να το δούμε; Θα μπορούσε τελικά να ήταν
και ένα κομμάτι κάρβουνο.
Η πηγή πληροφοριών μας
και η σύνδεσή μας με τον φυσικό κόσμο
γίνεται μέσω των αισθητηριακών μας
πυλών. Οι πύλες αυτές είναι οι αισθήσεις
της όρασης , ακοής , όσφρησης , οσμής και
αφής. Η εικόνα που αποκτούμε για τον
κόσμο , σχηματίζεται όχι μόνο απο το
καθαυτό αντικείμενο αλλά και απο την
αντίληψη που έχουμε για αυτά . Άλλο το
δέντρο αυτό καθ'αυτό και άλλο η αντίληψη
που μπορεί να σχηματίσουμε για αυτό .
Η έννοια του 'πραγματικού'
δεν σχηματίζεται μόνο από τις αντιλήψεις
ενός ατόμου , αλλά και απο τις αντιλήψεις
πολλών διαφορετικών ατόμων όταν σταθούν
απέναντι στο ίδιο αντικείμενο- δέντρο.
Σε κάθε περίπτωση το δέντρο εμφανίζεται
ως συστατικό αρκετών συνειδήσεων , κατι
που επιβεβαιώνεται μέσα απο τις επαρκείς
διαβεβαιώσεις της επικοινωνίας. Ανήκει
σε περισσότερους απο έναν εαυτούς
ταυτοχρόνως και συγκροτείται απο κοινού.
Δεν είναι κοινό αντικείμενο αλλά κοινό
συστατικό αντίληψης.
Η νοητική επεξεργασία
των δεδομένων εκ μέρους όλων των 'εαυτών'
δημιουργεί τα αντίστοιχα αίσθηματα ή
επαισθήματα ( σκέψη του αισθήματος ) και
διαμορφώνει τη νοητική-φυσική
μας πραγματικότητα.Υπάρχουν τόσο
αισθαντικές σκέψεις όσο και νοητικά
αισθήματα.
Την κάθε σκέψη συνιστούν
δυο σκέλη. Ο λήπτης της παράστασης και
η ίδια η παράσταση. Η σκέψη είναι πάντα
σε σχέση με κάτι ή μια άλλη σκέψη και
ανήκει τόσο στον σκεπτόμενο όσο και στο
αντικείμενο της σκέψης. Ο κόσμος μας
είναι σκέψη όπως και η σκέψη μας γίνεται
ο ίδιος ο κόσμος. Το σύμπαν μπορεί να
μας περιέχει σαν σώμα αλλά η σκέψη μας
μπορεί να περιέχει ολόκληρο το σύμπαν.
Στο μέτρο του δυνατού
ο φυσικός κόσμος μας σχετίζεται με τον
νοητικό και η φυσική πραγματικότητα με
την νοητική. Δεν αποτελούν ξεχωριστές
πραγματικότητες αλλά και οι δυο μαζί
συνθέτουν αυτό που ονομάζουμε
'πραγματικό'..
